بررسی اثرات جراحی عقب بردن فک تحتانی (mandibular setback) با تکنیک bssro بر روی راه هوایی حلقی

سابقه و هدف: جراحیset back مندیبل یک روش استاندارد در درمان پروگناتیسم مندیبل است. در تعدادی از مطالعات تغییراتی در موقعیت زبان، استخوان هیویید و تنگ شدن راه هوایی حلقی به دنبال این جراحی نشان داده شده است که می تواند فرد را مستعد بروز سندرم آپنه انسدادی حین خواب کند. هدف از این مطالعه بررسی ابعاد راه هوایی حلقی به دنبال جراحی set back مندیبل است.مواد و روش ها: در این مطالعه quasi experimental، از 25 بیمار کاندید جراحی set back مندبیل لترال سفالومتری درست قبل از عمل و پس از گذشت حداقل سه ماه از عمل جراحی تهیه شد. راه هوایی حلقی بر روی سفالومتری های قبل و پس از جراحی trace شده، سپس میانگین های فواصل مورد نظر و نیز مساحت راه هوایی حلقی محاسبه و با استفاده از آزمون paired t با یکدیگر مقایسه شدند.یافته ها: میزان متوسط set back مندیبل 2±?.? میلی متر بود. تغییرات فاصله اندازه گرفته شده در ناحیه nasopharynx از لحاظ علمی معنی دار نبود. متوسط کاهش فاصله uvula تا دیواره خلفی حلق mm 0.7±4.1، متوسط کاهش فاصله vallecula تا دیواره خلفی حلق mm 0.7 ± 2 و متوسط کاهش فاصله باریک ترین محل راه هوایی حلقی mm 0.8 ± 2.5 بود. مساحت راه هوایی به میزان cm² 1.5±.0.5 کاهش یافته بود. استخوان هیویید حرکت posteriorly .sup کرده و فاصله آن نسبت به پلن فرانکفورت افقی به میزان mm 0.9 ± 2.4 و نسبت به مهره های گردنی به میزان mm 0.8 ±1.2 کاهش یافته بود. نتیجه گیری: جراحی set back مندیبل به کاهش راه هوایی حلقی منجر می شود.